Produkty pszczele     Produkty pszczele - propolis, pyłek kwiatowy, pierzga, mleczko pszczele oraz ich zastosowanie lecznicze Zobacz również: Leki i kosmetyki

Propolis, czyli kit pszczeli

Propolis, czyli kit pszczeli, jest balsamiczno - żywiczną substancją, zbieraną przez pszczoły robotnice z wydzielin pączków różnych drzew liściastych i iglastych. W zależności od źródła powstania, uzyskuje barwę żółto-zieloną, przez ciemnobrązową, do prawie czarnej. Składa się z wielu substancji biologicznie czynnych, wykazujących silne działanie bakteriobójcze i przeciwbólowe. Przyspiesza metabolizm komórkowy i odtruwa organizm. Regeneruje tkankę chrzęstną i kostną, a także nabłonek skóry, dzięki czemu zapobiega powstawaniu blizn.

Ma szczególne zastosowanie w  leczeniu odleżyn, oparzeń i owrzodzeń oraz trudno gojących się ran. Bardzo dobrze wspomaga leczenie wrzodów żołądka i przewlekłych schorzeń przewodu pokarmowego. Z powodzeniem można go stosować przy chronicznych nieżytach gardła i anginach, a w postaci czopków w ginekologii i leczeniu hemoroidów. Podnosi skuteczność działania antybiotyków.

Propolis występuje w handlu w postaci:

Uwaga! U niektórych osób występuje uczulenie na propolis. Przed pierwszym użyciem propolisu należy przeprowadzić test, rozprowadzając preparat w zgięciu ramienia. Jeśli wystąpi miejscowe zaczerwienienie, nie poleca się stosowania propolisu!

Sposób przygotowania wyciągu spirytusowego propolisu

Rozdrobniony surowiec należy umieścić w czystym, szklanym naczyniu i zalać 70% alkoholem, stosując proporcje: na 50 gramów surowca 0,25 litra alkoholu. Wstrząsając naczyniem, doprowadzić do rozpuszczenia się propolisu. Na ok. 2 tygodnie, następnie pozostawić roztwór do wyklarowania się płynu nad osadem. Ściągnięty znad osadu roztwór można przechowywać 6 miesięcy w ciemnym i chłodnym pomieszczeniu.

Tak sporządzoną nalewkę stosuje się w następujący sposób:

Zastosowanie miodu wzbogaconego propolisem

Najczęściej stosuje się 1% stężenie propolisu w miodzie. Preparat ten przygotowuje się do zastosowania w leczeniu dzieci, którym nie wolno podawać roztworów alkoholowych. W tej postaci używa się miodu propolisowego, jak zwykłego miodu, np. smarując nim kromkę pieczywa. Wspomaga leczenie angin, stanów zapalnych górnych dróg oddechowych.

Stosuje się następująco:
- dzieci i młodzież do lat 14: 2 razy dziennie po 1 łyżeczce,
- dorośli: 2 razy dziennie po łyżce stołowej 30 minut przed jedzeniem.
Miód z propolisem należy przechowywać w suchym i ciemnym pomieszczeniu.

Pierzga

Pierzga powstaje przez zmieszanie pyłku kwiatowego z miodem i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczół. Tak sporządzona mieszanina zostaje poddana fermentacji mlekowej w warunkach beztlenowych w gnieździe pszczelim. Pyłek, przed umieszczeniem go w komórkach plastra, jest wzbogacany przez pszczoły miodem oraz enzymami trawiennymi. Zachodzą wówczas procesy fermentacji, podobne do procesu kiszenia kapusty, dzięki którym białka pyłku kwiatowego ulegają rozpadowi, tworząc peptydy i aminokwasy.

Pierzga jest produktem pszczelim o bardzo dużych wartościach odżywczych, znacznie lepszym od pyłku, ma bowiem bogatszy skład i jest lepiej przyswajana. Zawiera mniej niż pyłek białka i tłuszczu, za to więcej cukrów. Jest bogata w witaminy: A, wszystkie z grupy B, C, PP, E, D, K i H. Znajduje się w niej mnóstwo mikro- i makroelementów, a także enzymów wspomagających trawienie.

Pierzga, podobnie jak pyłek, posiada właściwości odżywcze, antybakteryjne i odtruwające. Poleca się ją w leczeniu schorzeń jelit, w anemii, chorobie nadciśnieniowej, w stanach zmęczenia i wyczerpania, a nawet w chorobach układu nerwowego.

Bardzo dobre efekty daje pierzga stosowana przez ludzi starszych. Ma również zbawienny wpływ na skórę, dlatego poleca się ją w leczeniu łuszczycy. Można ją używać w leczeniu prostaty. Niektórzy lekarze polecają spożywanie pierzgi wszystkim mężczyznom po 40. roku życia.

Dawkowanie:
Ponieważ nieznane są przypadki przedawkowania pierzgi , można ją spożywać systematycznie po 2 łyżeczki dziennie, rano przed jedzeniem i wieczorem przed kolacją. Jedynym działaniem ubocznym przy zbyt dużym spożyciu może być lekkie rozwolnienie.

Pyłek kwiatowy

Pyłek kwiatowy jest produktem pszczelim otrzymywanym z kwiatów roślin, głównie owadopylnych, przetwarzanym przez pszczoły i stanowi podstawowe źródło białka i witamin w odżywianiu rodziny pszczelej. Zawiera dużą ilość witamin z grupy B, cukrów prostych i  złożonych oraz aminokwasów, w tym argininy. Odgrywa on podstawową rolę w leczeniu choroby wieńcowej, działa rozszerzająco na  naczynia wieńcowe, podobnie jak nitrogliceryna, przeciwdziała również tworzeniu się zakrzepów. Pyłek zawiera także inne substancje odżywcze i biologicznie aktywne, w tym enzymy, hormony pochodzenia roślinnego i kwasy tłuszczowe. Dzięki właściwościom, jakie posiada, został nazwany "witaminową bombą".

Pyłek można stosować w leczeniu wielu chorób. Doskonale sprawdza się w rekonwalescencji, awitaminozie, braku apetytu i schorzeniach wątroby. Wspomaga leczenie gruczołu krokowego oraz zapobiega jego przerostowi. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie, podnosi kondycję i wzmacnia odporność organizmu. W handlu można spotkać pyłek w postaci wysuszonych obnóży, tabletek, granulatu oraz jako dodatek do miodu (10%). W leczeniu dzieci dobre efekty daje podawanie zmielonego pyłku z sokiem z czarnej porzeczki.

Stosowanie pyłku kwiatowego i obnóży

Dwie - trzy łyżeczki obnóży lub granulatu należy zalać 1/3 szklanki letniej, przegotowanej wody lub mleka i odstawić na kilka godzin. Następnie, przed spożyciem, należy dolać do mieszaniny trochę ciepłej wody (o temperaturze poniżej 40 stopni) i dosłodzić do smaku miodem, lub cukrem. Przyjmowanie napojów ciepłych zwiększa przyswajanie preparatu. Kurację należy prowadzić przez 1 - 2 miesiące, najlepiej wiosną i jesienią, dawkując roztwór dwa razy dziennie: rano na czczo i wieczorem przed snem.

Stosowanie miodu z domieszką pyłku

Dzieciom należy podawać taki miód 3 razy dziennie po 1 łyżeczce, dorosłym zaś 2 łyżeczki. Warunkiem skuteczności kuracji jest regularne stosowanie pyłku przynajmniej przez miesiąc.

Uwaga! Alergicy powinni rozpoczynać kurację pyłkową pod kontrolą lekarską!